ಹಾಯ್,
ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರ ಸಾಕೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಎದೆಕೊಟ್ಟು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ ನಾನಾಗಿದ್ದೆ.
ಆದರೆ ಯಾವುದೊ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರಕೃತಿ, ಜೀವನ ನನ್ನನ್ನು ಸೆಳೆಯತೊಡಗಿತು. (ನನ್ನ ಎಂ ಎಸ್ಸಿ ಯ ಕೊನೆ ದಿನಗಳು, ಮತ್ತು ಟಾಟಾ ಇನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ಗೆ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ)
ಅದರ ನಂತರ ನಾನು ಈ ಜೀವನವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದೆ, ಭಾವಜೀವಿಯಾಗತೊಡಗಿದೆ.
ಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದೆ. ಪರಿಣಾಮ : ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಘಟನೆಗಳು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರತೊಡಗಿದವು.
ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲಾದ ಆಘಾತಗಳಿಂದ ಬಹಳ ಸುಸ್ತಾದೆ. ಪರಿಣಾಮ ನನ್ನ ಓದಿನ ಮೇಲೂ ಆಯಿತು.
ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿ ಜಗದ ಕ್ರೂರ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಇಹವನ್ನೇ ತ್ಯಜಿಸಿದಳು.
ಸುಮಾರು ತಿಂಗಳಾದರೂ ಆ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ಹೊರಬರಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಅನುಭವಗಳಿಂದ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಜೀವನವನ್ನು ನೋಡುವ ಶೈಲಿ ಮತ್ತೆ ಬದಲಾಗಿದೆ.
ಆದರೆ ತುಂಬಾ ತಡವಾಯಿತೇನೋ ?